Dit jaar deden we nog eens van staycation. Dat was toch al bijna tien jaar geleden (het jaar dat Emma geboren werd, reken ik even niet mee). Toen al zei ik: ‘nooit meer’. Zeg nooit nooit, natuurlijk. Zie ons hier zitten in 2020, een staycation-jaar voor de geschiedenisboeken. Ja, we konden op reis gaan, maar de wederhelft zag dat toch net iets minder zitten in coronatijden. Binnen twee weken is er wel nog een weekendje weg in het vooruitzicht tenzij Nederland plots code rood wordt. Duimen maar dus!

Deze wel heel speciale zomer zorgde alvast voor een leuke vakantiekaart van ons gezin:

Waarom ik dan zo’n hekel aan een staycation heb? Thuis is er altijd werk en ik bezit niet de eigenschap om dit werk zomaar te negeren. Om mijn hoofd leeg te maken, moet ik dus ergens anders slapen. Uiteraard ben ik hier heel creatief in, dat lees je even verderop wel. Bovendien doen we het al bijna een half jaar zonder poetsvrouw: voor mij is kuisen geen cadeau of congé.
Om het toch wat echter te doen lijken, ben ik de week voor mijn verlof op kantoor gaan werken zodat ik de deur echt achter mij dicht kon trekken. De livingtafel werd weer een livingtafel, er werden uitstapjes gedaan, maar een voldaan gevoel had ik niet. Een luxeprobleem misschien, maar elk mens heeft zijn zorgen en misschien zijn die van mij er wat meer dan die van jou of kan ik er minder goed tegen; wie zal het zeggen?

Bon, we zaten dus wel geen drie weken op ons lui gat, integendeel. Het was wel wat wikken en wegen want we wilden absoluut drukke plaatsen vermijden. Dat blijkt soms makkelijker gezegd dan gedaan want op sommige plaatsen was het over de koppen lopen terwijl er anders geen haan naar kraait. Big old C doet rare dingen met mensen.

Het goede nieuws is dat de zomer met een maandje verlengd wordt. Althans wanneer het over de volgende staycation tips gaat; weerkundige garanties kan ik helaas niet bezorgen. Ik weet wel dat bijna elke tip nog tot eind september geldig is, soms nog langer. Heb je dus nog wat vrije dagen op de teller of zin om dat zomergevoel nog wat te rekken: hier ben je aan het juiste adres. Buckle up and let’s go!

Huur eens een springkasteel! Tijdens een warme week ergens aan het begin van de zomer huurden we een springkasteel. Niet één dag, niet twee dagen, maar liefst vijf dagen lang was er springplezier in onze tuin. Het was dankzij Bert dat ik WDM Events leerde kennen en zo gebruik kon maken van hun promotie. Door de coronamaatregelen van eind juli hebben ze nu hun actie tot eind dit jaar verlengd. Voor wie het zich mocht afvragen: zij brengen en installeren het springkasteel in de tuin (er moet wel een doorgang zijn naar de tuin). Het springkasteel is binnen een halve minuut opgezet. Hou mij tegen of ik huur het nog eens vijf dagen…

In juli staken we even de grens over. We hebben het geluk dicht bij de Noord-Franse grens te wonen (Rijsel is minder dan een uur rijden!): daar moet een mens van profiteren. We gingen er een kijkje nemen bij de Batterie de Zuydcoote: het strand ligt er vol met bunkers of brokstukken ervan (iets met erosie, weet je wel). Vooral de spiegelbunker spreekt tot de verbeelding. Mijn ultieme tip: spendeer een dagje in de nabijheid van deze bunker en zie het licht elk moment van de dag veranderen. Lees: iets wat ik graag had willen doen, maar misschien niet zo handig met man en kind. Kandidaten mogen zich altijd melden: ik zorg voor koffie(koeken)!

Mijn man houdt van dieren, en zeker al vogels en papegaaien. Enkele jaren terug hadden ook wij een dwergpapegaai, Akira, waarvan we helaas veel te vroeg afscheid moesten nemen. Ik had al een paar keer van Nally’s Papegaaienopvang in Oedelem gehoord, het was dan ook hoog tijd voor een bezoekje. Vaak weten mensen niet waar ze aan beginnen wanneer ze een papegaai in huis halen: gewoonlijk leven ze heel lang (veel langer dan de gemiddelde hond of kat) en ze vergen heel wat aandacht. In deze opvang komen zij terecht die het minder getroffen hebben – sommige dragen deze littekens voor de rest van hun leven mee. We zagen enkele prachtexemplaren en waren blij dat we hen door ons bezoek wat konden steunen.
Je kan er na je bezoek iets drinken. Buiten is er ook een prachtige speeltuin voor de kinderen. Krijg je kind daar maar eens weg: deze moeder spreekt uit ervaring.

Ik haal heel veel inspiratie voor uitstapjes op Instagram. Neen, ik volg niet de ‘grote influencers’, maar gewoon vrienden, familie en collega’s. Zo kwam ik via Julie terecht bij Maïsterplan in Damme (ja, wij waren er dus voor Tiany, hé, mensen ;-)). Wat een zalige uitstap! Het concept doolhof drong niet echt door bij Emma, maar dat maakte het des te leuker. Die Brugse Zot moest ik in sneltempo nuttigen want ik heb meer achter haar aan gelopen dan wat anders. Zeker goed voor de conditie, heel leuk om foto’s te nemen en nu wellicht nog leuker want de maïs zullen al heel dik en dicht staan!
Nog open tot eind september!

Zet eens eens een tent in de tuin! We hadden al in mei onze tent een weekje opgezet want heel leuk om in te spelen en deden dit in onze congé payé opnieuw. Emma en ik hebben er twee keer in geslapen en ik vond het wellicht de leukste activiteit van onze vakantie. Misschien heeft dat ook te maken met het feit dat ik niet in mijn bed lag? Het was alleszins zalig om haar gezicht bij het ontwaken te zien. Voor wie het zich mocht afvragen: ja, ze heeft eigenlijk best goed geslapen en ook het licht ’s morgens maakte haar (gelukkig) niet vroeg wakker.

We staken nog een tweede keer de grens over voor een uitstap richting Cap Gris-Nez en Cap Blanc-Nez. Met onze picknick in de aanslag slaagden we er maar niet in om een mooi plekje te vinden, tot we ergens tussen de twee ‘caps’ in een dorpje stopten. Een grasveld, ons picknickdeken, een speelpleintje voor Emma en een adembenemend zicht op Engeland. Ik ben er al vaak geweest, maar zo helder zag ik de kust van Engeland nog nooit. Had mijn broer de trip naar de kust gemaakt (hij woont in Londen), we konden wellicht even zwaaien naar elkaar.

Op de terugweg van Frankrijk hielden we halt bij ’t Groot Moerhof. Hier fotografeerde ik enkele jaren terug een huwelijk en ik vond het best een bijzondere plaats. Het restaurant (met bijhorende feestzaal) staat pal op de grens. Onze wagen stond in België, we aten in Frankrijk. Het is een speelparadijs voor kinderen met een volledig omheinde tuin, springkasteel en andere attributen. Je eet er bistrogerechten – perfect voor met de kinderen dus! Emma genoot alleszins!

Aperitieven kunnen wij als de beste. Dit geeft mij een echt vakantiegevoel. Het was dus elke avond van aperitief hier. Dankzij Cookameal en The Messy Chef stonden ook enkele speciale en ietwat gezondere aperitiefhapjes op het menu. Deze gewoonte is makkelijk aan te leren, trouwens.

Eéntje dat al lang op het verlanglijstje stond: een bezoek aan de Zonnegloed in Vleteren. Een prachtig park, een mooie wandeling (éénrichtingsverkeerd) en heel veel leuke speelplekjes voor de kinderen. Emma vond de dieren maar niks, maar kon zich geweldig uitleven op de glijbanen doorheen het park. Alles was trouwens bijzonder goed georganiseerd, zeker een bezoekje waard!

Op een maandagavond reden we ook nog eens richting Meulebeke om kort voor het ‘sluitingsuur’ aan te komen bij de pluktuin van belevingsboerderij de Herenthoeve. Ik wou al langer eens naar een pluktuin en deze is niet meteen bij de deur, maar wel de enige optie. Het halfuur rijden hadden we er graag voor over. Ik kreeg wat uitleg van de eigenares en maakte een wandeling, kreeg keuzestress, maar slaagde er wonderwel in om een leuk boeket samen te stellen. Ondertussen volgde ik ook een cursus om mijn eigen pluktuin te starten bij Bloom en ik zie het helemaal zitten.

Dé aankoop van de zomer was ongetwijfeld deze splash mat. Het doet wat denken aan de fonteintjes in Plopsaland, het was ook daar dat ik de inspiratie vond om iets soortgelijks te zoeken voor in de tuin. Zoals je ziet: plezier voor klein én groot.

Zomerbars zijn al enkele jaren niet meer weg te denken uit onze omgeving en dit jaar waren er precies nog meer dan anders. Er is ook ééntje vlakbij, op amper vijf minuten rijden. Ik blog nog wel eens apart over Het Krinkelhof aangezien ik het er zo aangenaam vertoeven vind. Ze zijn bovendien nog heel de maand september open en ik duim voor goed weer zodat we zeker nog eens kunnen langs gaan!

L.E.S.S. eatery stond al langer op het verlanglijstje om eens te gaan eten in Brugge, maar door allerlei omstandigheden kwam het er maar niet van. Deze zomer werden ze een ‘summer eatery’ met aangepaste kaart en gingen ze ook back to the roots op de oude Hertog Jan-locatie in Zedelgem. Veel L.E.S.S.-klassiekers op de kaart dus ik miste wel de Japanse toets die de gerechten op ’t Zand mee kregen, maar daarom heeft het mij zeker niet minder gesmaakt. Op hun website claimen ze een vakantiegevoel te creëren en dat is zeker niet gelogen wanneer je buiten kan eten en een wandeling door de tuin maken. Een beetje prijzig voor wat het is, maar de locatie maakt ontzettend veel goed. Ze blijven voorlopig nog tot eind september op deze locatie, maar ik vermoed dat dit verblijf wel nog een paar keer verlengd zal worden.

Ik hoop dat jullie met deze tips alvast een feestje van die nazomer kunnen maken. Heb je zelf nog een leuke uitstap in gedachten, laat die zeker na in de comments: we hebben wel nog een paar weekends vrij de komende maand!

Ondertussen zijn we bijna aan het einde van de vijfde dag van het nieuwe jaar, maar ik wou jullie mijn 2015 toch niet onthouden.

Vooraleer ik aan dit overzicht begin, toch een woordje uitleg bij deze blog post. De frequente lezers onder jullie zullen waarschijnlijk even vreemd opkijken dat het er hier in het Nederlands aan toe gaat.
Een nieuw jaar doet wat met een mens zou je kunnen zeggen, maar de eerlijkheid gebiedt me jullie te vertellen dat ik het voorbije halfjaar de overstap al aan het overwegen was. Ik had het er met mijn wederhelft over, met enkele collega-bloggers en uiteindelijk ben ik gewoon mijn hart gevolgd.

Na bijna vijftien jaar bloggen in het Engels was ik aan iets nieuws toe. In 2001 was het ook maar evident dat ik in het Engels zou schrijven want blogs waren toen nog niet zo’n hot topic zoals ze dat nu zijn. Jarenlang bleef ik het Engels, mijn grote liefde, trouw. Ja, soms wou ik dat ik een ‘native speaker’ was zoals ze dat zo mooi kunnen zeggen. Al was het maar om ‘I love you’ te kunnen zeggen.

Het laatste jaar ben ik mij echter meer en meer gaan toeleggen op projecten waar een hoofdzakelijk Nederlandstalige equipe achter stond, denk maar aan #boostyourpositivity. Ik lees ook meer en meer Nederlandstalige blogs en de teksten voor mijn blogposts komen almaar vaker in het Nederlands (in mijn hoofd dan).

Uiteindelijk heb ik op 1 januari (kan het nog meer symbolisch?) de knoop doorgehakt. Bij een taalswitch hoort ook een nieuwe layout waarover ik meer dan tevreden ben.

Het archief, in het Engels, blijft, laat dat duidelijk zijn. Ik sta nog steeds achter de inhoud van mijn blogposts en vond de taal nu niet meteen een reden om met een lege databank te starten.

Uiteraard hoop ik dat jullie ook in 2016 trouw mijn avonturen blijven volgen, ik heb alvast heel wat op de planning staan om jullie voor te schotelen.

Rest mij dan nog jullie de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar over te brengen en even een kort overzicht van mijn 2015 mee te geven!

Read More